Να λοιπόν που έγινε κι αυτό! Να λοιπόν που το club μας σκάει μύτη και στον κυβερνοχώρο! Μεγάλη όσο και παράξενη αυτή η μέρα. Αισθανόμαστε είναι η αλήθεια, λίγο άβολα και παράξενα συγχρόνως, μιας και εισβάλλουμε σε ξένα προς εμάς "χωράφια". Ο καιρός όμως που - χρόνια τώρα - είναι ο καλύτερος σύμμαχός μας, θα χαλαρώσει λίγο αυτό το σφίξιμο που νιώθουμε απόψε όλοι μας. Τι μας "ανάγκασε" όμως να μεταφέρουμε τα παγκάκια της πλατείας Μέμου στο διαδίκτυο;
α) Η ανάγκη χώρου έκφρασης (αφού πέρα από το μαγικό εφημεριδάκι μας, δεν υπάρχει κάτι που να εμπιστευόμαστε και να μας εκφράζει).
β) Η ανάγκη επικοινωνίας και ενημέρωσης (τόσο για μας, όσο και για τα πολλά ξενιτεμένα σε όλες τις γωνιές του πλανήτη ΑΕΚόπουλα, που μας εμπιστεύονται και μας αγαπάνε).
γ) Η σφοδρή μας επιθυμία, να κατακτήσουμε και δύσκολους και άγνωστους προς εμάς χώρους,
είναι μερικοί από τους λόγους και τις αιτίες που δυο μήνες τώρα παλεύουμε να φτιάξουμε αυτό το site, που επιθυμία μας είναι να γίνει σιγά - σιγά από τα καλύτερα χωρίς φυσικά να χάσει κανένα απο τα μαχητικά χαρακτηριστικά που μας διακρίνουν όλα αυτά τα χρόνια που βρισκόμαστε στην αγκαλιά της δικιάς μας ORIGINAL 21. Εσείς όλοι που θα μας γνωρίσετε και στα καινούργια "γήπεδα" θα το κρίνετε αυτό και αναλόγως θα το "τιμήσετε".
Οι προσπάθειες λοιπόν του Μάνου και του Ηλία κυρίως, μας έφεραν σε αυτήν την επανάσταση. Θέλουμε και αυτήν την καταξίωση και το σεβασμό, κάτι που έχουμε καταφέρει να κερδίσουμε από όλους όλα αυτά τα χρόνια, στα πιο οικεία σε μας "χωράφια"...
Αρχές της δεκαετίας του '80 και σε μια πολύ "δύσκολη" περιοχή, ξεπηδά και γεννιέται ένας πυρήνας νέων, μια παρέα που συνδυάζει το μικρόβιο της ΑΕΚ με την τρέλλα, το πάθος και τον τσαμπουκά που διακρίνουν την περιοχή. Από τα τραπεζάκια στο πατάρι της "Victoria" ως τα παγκάκια της πλατείας Μέμου, το όνομα της ΑΕΚ αρχίζει να ακούγεται ολοένα και πιο έντονα στον μέχρι τότε κατακόκκινο Κορυδαλλό. Αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν που τους οδήγησαν στην αγκαλιά της ORIGINAL 21 που δυναμικά τότε ξεκινούσε από το καμαράκι στη Ζωναρά κι από την πλατεία Βικτωρίας, το μακρύ και δύσκολο δρόμο προς την τωρινή καταξίωση. Τα μαγικά πουλμανάκια της εποχής, οι ομάδες "εκκλησιασμού" και το Πεδίο Άρεως, οι ηλεκτρικοί σταθμοί από το Φάληρο ως τον Περισσό (και ως την Ειρήνη αργότερα), η πλατεία Βικτωρίας, θα μας γνωρίσουν για τα καλά και φυσικά ο σεβασμός και η καταξίωση δεν ήταν δύσκολο να κατακτηθούν.
Σιγά - σιγά τα ΑΕΚάκια του Κορυδαλλού αυξάνονταν και πλήθαιναν, κάνοντας δυναμικά την εμφάνισή τους σε δρόμους, τοίχους και πλατείες. Η δεύτερη λοιπόν γενιά έσκασε μύτη, αρχές της δεκαετίας του '90 και μαζί και κάποιες σκέψεις για κάτι πιο οργανωμένο και σταθερό. Αλλά φυσικά η χύμα νοοτροπία, τα τρεξίματα με την αστυνομία αλλά και άλλες "αρρώστειες" της εποχής, δεν επέτρεψαν κάτι τέτοιο. Όμως η γενία εκείνη των πιτσιρικάδων της εποχής, έμελλε να είναι πιο δραστήρια και έξυπνη και έκανε το μεγάλο άλμα: τον Οκτώβρη του 1993 σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους του Κορυδαλλού, στη Δημητρακοπούλου 34 στεγάζει την ORIGINAL νοοτροπία της περιοχής, όπου ακόμα και σήμερα - 8 χρόνια μετά - κυματίζει περήφανα η σημαία της ΑΕΚάρας! Αυτό, αλλά και το ότι επιβάλλαμε την ΑΕΚ σε μια περιοχή σαν τον Κορυδαλλό (η μόνη κίτρινη φωλιά στον ευρύτερο χώρο του Πειραιά) είναι για μας το μεγαλύτερο παράσημο...
Διανύοντας λοιπόν το κατώφλι του 21ου αιώνα, η τρίτη γενιά οπαδών σκάει σιγά - σιγά μύτη. Είναι σίγουρο ότι και αυτοί θα βαδίσουν στα ιδανικά και τα πιστεύω των παλιών, αλλά πάντα με την ξεχωριστή νοοτροπία και τρέλλα που μας διακρίνει όλα αυτά τα χρόνια και για την οποία έχουμε παρεξηγηθεί πολλές φορές, ξεπερνώντας - είναι αλήθεια - τα όρια.
Κλείνοντας αυτήν την κατάθεση ψυχής θα σας πούμε ότι το κειμενάκι αυτό θα υπάρχει όσο υπάρχει αυτό το site, σε αυτήν ακριβώς τη θέση.
Επίσης το site αφιερώνεται σε όσους μας αγαπάνε πιο πολύ, σε όσους το περίμεναν με ανυπομονησία και φυσικά στην αιτία που έγινε κυρίως, στον αδερφό Ρήγα Ιωαννίδη, που πλέον ζει στο μακρινό Leeds.
...Take a Walk on the Wild Side...
ORIGINAL PRISONERS